Cann River

30 november 2012 - Cann River, Australië

28-11-2012
Opstaan en dan in de zon heerlijk ontbijten langs een beekje, kan ik iedereen aanraden, zeker wanneer de Kings Parot papegaai bij je komt zitten.
Je kunt merken dat ze aan mensen gewend zijn, ze eten uit je hand, maar aaien nou, dat gaat net te ver.
We stappen de auto in en gaan naar Buxton, hier is het "Cathedral Range State Forest" ziet er mooi uit, met veel oude bomen en witte kaketoes, maar er zijn alleen lange wandelingen uitgezet. Verder maar weer naar Eildon aan het meer. Het meer bleek een stuwmeer te zijn, erg kunstmatig, niet zo mooi als een natuurlijk meer vinden wij. In Alexandra stoppen we voor een bakkie en de boodschappen en dan rijden we verder richting het noorden. Bij Bonnie Doon komen we het Eildon meer voor de 2e keer tegen (we zijn ongeveer 80km verder) en gaan via Benalla naar Wangaratta. Omdat we de binnenweg nemen komen we langs Glenrowan, en dit bleek de geboorteplaats te zijn van Ned Kelly, bekend bij iedere Australiër maar bij geen enkele Nederlander waarschijnlijk. Wel eens van Ned Kelly gehoord dan? Wij vonden het een leuke verrassing.
We rijden het laatste stukje naar Beechworth, een stadje waar vroeger goudzoekers hebben geleefd, wat nog goed te zien is. Tijdens de goldrush waren hier in korte tijd  20 000 mensen aangekomen, waarvan 5000 Chinezen (met hun eigen beschermheer), tja, het was toen wel heel wat drukker dan nu. Iedereen die dat wilde, mocht gewoon naar goud gaan graven, maar had hiervoor wel een dure permit van de Australische overheid nodig. Dat heeft op een gegeven moment tot behoorlijk wat rellen geleid.
De zogenaamde Eureka opstand zorgde ervoor dat de prijs van een permit van £20 veranderde in maar £1.
Ook is Beechworth de plaats waar, en daar instie weer, Ned Kelly is veroordeeld en opgehangen.
We gaan voor een camping kijken net buiten de stad, en we hebben een super huisje voor een mooie prijs.
Ton geniet alvast van het huisje en Anneke gaat nog even buiten spelen. Net aan de camping zijn enkele wandelingen uitgezet. Omdat het al schemerig is zijn er veel dieren te horen, talloze vogels, kikkers, koala 's en het geritsel van een wombat!

29-11-2012
Vandaag vertrokken uit zonnig Beechworth om 9.00. Onze eerste stop is in Myrtheford voor "The Klinn", nou eerlijk gezegd weten we nog niet wat dat nu is, wel was er een beweegbare brug, leuk om overheen te springen of er gewoon overheen te wandelen. Bij de stop in Bright doen we even een bakkie, en dan komt er een Australisch stel een praatje maken in het Brabants (soort van). Hun ouders kwamen uit Nederland, en zelf woonde ze al praktisch hun hele leven in Australië .
En met gunstige gevolgen, op dit moment werkten ze een half jaar en de andere helft waren ze aan het reizen, oh....nou dat leek ons ook wel wat.
Ons plan is vandaag de bergen in te gaan via de Great Alpine Road, de GAR, en al snel zitten we hoog in de bergen, vertrokken in hemd, korte broek puffend in de hitte (36 graden) en nu met de voeten in de sneeuw. Het is schitterend puur en ook bizar om hier boven te zijn.
Nog even wat cijfertjes; ons hoogst bereikte punt vandaag is 6015 feet (ongeveer 2km) boven zeeniveau , het is hier 26 graden en de GPS positie is
S 36 graden 58 ' 31,1"
E 147 graden 7' 57,8"
En zo komen we in Hotham, een super modern maar totaal verlaten ski-oord, kompleet met luxe appartementen, ski-verhuur, kabelbaan, bizar!
In het volgende dorp, Dinnerplain, zien we wel wat mensen maar is het ook stil.
In Omeo hebben we een onverwachte ontmoeting, in het park zien we een klein groepje mensen, waarschijnlijk met een verstandelijke beperking. Ze vinden het erg leuk dat we uit Holland komen en wensen ons nog een goede vakantie. Zelf wonen ze in een dorp verder op.
We vervolgen de GAR, het is nu half 4 en 37 graden, zelfs Ton verlangt nu naar een duik in het zwembad! In de verte horen we de Bell bird.
Al een kilometer of 25 rijden we naast de Tambo rivier en bij een van de tussen stops zien we beneden ons een enorme vis zwemmen.
Dan word het drukker, de wegen worden breder we zien steeds meer mensen, mensen die elkaar niet meer groeten. We zijn in de stad Lakes Entrance. We vinden een cabin op een Top Tourist Park, en maken een wandeling, over de Esplanada.
We kopen een drankje en zien een hond op het strandje, hij daagt Ton uit om te spelen, en dat lukt natuurlijk. Ton zoekt een stok en daar springt de hond al het water in. We raken in gesprek met zijn bazin.
We lopen verder naar een voetgangersbrug en komen dan op het strand. Het is nu niet druk op het strand maar aan de voetsporen te zien was het dat wel.
Na deze lange wandeling vallen we aan op de zelfgemaakte hamburgers en rollen daarna voldaan ons bedje in.

30-11-12
Hot, hot hot vandaag weer ! 9 uur en nu al 27 graden. Alle ramen gaan wagenwijd open tijdens de rit op de Princess Highway. Eerst nog even een stukje terug om Lakes Entrance van boven af te zien. Prachtig al die baaien en stranden, vooral de westkant. Achteraf gezien was Bairnsdale een betere uitvalsbasis geweest dan het drukke Lakes Entrance; toekomstige Australië gangers, doe er je voordeel mee. Terwijl we over al die inlets en baaien uitkijken, begint Ton enthousiast te zwaaien, hij heeft dolfijnen gezien, en we rennen naar de auto om ze van dichterbij te kunnen bekijken. En zo staan we 5 minuten later in een heel gezelschap op een steiger naar een 10 tal buitelende dolfijnen te kijken. Dat is maar met een woord te omschrijven; dolfijn.
Wat een heerlijk begin van de dag! In Nowa Nowa stoppen we even langs de rivier, het is hier mooi groen en dichtbegroeid, leuk voor een boottocht. Maar wij gaan door naar Orbost voor een bakkie en een wandelingetje,het is inmiddels 12 uur en 35 graden en erg vochtig. Ze hebben hier een "sensory garden", iets wat je niet verwacht in zo'n klein plaatsje. En verder gaat het weer, op de Princess Highway, richting Cann River, we schieten nog even een zijweg in naar de Bemm river, zien daar 10 pelikanen naast elkaar op een steiger zitten en belanden uiteindelijk in een motel in Cann River, wat wel OK lijkt (sinds de motel ervaring in Walpole, hebben we het niet meer zo op motels) de kamer is mooi en gastvrouw erg vriendelijk. We zijn vroeg dus tijd voor een wandeling, er is een route uitgezet om het dorp heen en terug langs de rivier. De eerste twee borden staan op hun plaats maar de andere en ook het wandelpad is nergens te bekennen. Op goed geluk lopen we een weg in en komen bij een man op zijn erf, nou deze keer mogen we over zijn land naar het dorp lopen. In het dorp gaat de zoek tocht naar het pad verder, maar geen pad te bekennen, ook de rivier ligt in werkelijkheid veel verder dan op de kaart aangegeven.
Maar goed we hebben een stuk gewandeld, eigenlijk is het ook veel te warm.
Af en toe beginnen er wat druppels regen te vallen, niet veel want de straat word er niet nat van, maar je merkt dat het langzaam afkoelt.
Tegen de tijd dat we gaan eten is het aardig afgekoeld. We eten op aanraden van de gastvrouw in het hotel hier tegenover, en dat gaat op typisch Australische wijze, je besteld bij een loket je eten en rekent ook af, vervolgens loop je naar de bar en besteld daar wat je wilt drinken. Deze dingen worden strikt gescheiden gehouden, in werkelijkheid natuurlijk niet, want de bar en het restaurant zitten altijd in aangrenzende ruimten. Opvallend in dit hotel zijn de sierlijke deuren en de trap, die komen namelijk uit de "Riverina", een scheepswrak hier voor de kust.

Foto’s

3 Reacties

  1. Dini mersman:
    30 november 2012
    nu je kan mij wel aanraden om bij een riviertje te ontbijten maar hier is het veel te koud om buiten te ontbijten maar mischien kom ook ik
    eens in de gelegheid om zo iets supers te doen.

    Ik blijf hopen al dringt de tiijd wel een beetje nu koters veel plezier
    je arme moeder die zit weg te kwijnen in het dorpje vleutendaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
  2. Marianne Wijnhamer:
    30 november 2012
    Dat riviertje lijkt mij wel wat. En dan eerst nog even Chi Kung en mediteren bij dat geruis en dan een lekker ontbijtje. Ja hoor, ik stem voor! Veel plezier verder. O ja, en wat had Ned
    nou gedaan? Konijnen geïmporteerd ofzo?
  3. Johnkoorevaar:
    1 december 2012
    John Koorevaar:

    sjonge jonge wat een trip omringd door papagaaien , wij mogen blij zijn als we een mus in de tuin zien, en wat een temperaturen daar abnormaal , nou hier binnen bij de kachel gaat het ook wel , oja voor dat ik afsluit dat is asociaal dat je Ned Kelly niet kent wie kent die nou niet, ik weet alleen niet waar die uithangt, nou luitjes tot het volgende journaal.

    Groetjes
    An & John Koorevaar