Karamea

Vrijdag, 30-01-2015

Vanmorgen hoorde ik een raar geluid buiten....ik ging met het fototoestel in de aanslag naar buiten en werd eerst verrast door een prachtige zonsopgang, de nevels over de heuvels in tere roze en blauwe tinten mwah, mijn dag kan niet meer stuk!
Nu op zoek naar het rare geluid....het bleek een Weka te zijn, een soort boskip die stampend en proestend door de varens een ontbijtje probeerde bij elkaar te scharrelen. Deze niet vliegende vogel was niet eens zo geschrokken van mijn aanwezigheid, wat niet zo verstandig van hem was, mensen zijn omnivoren, ze eten alles, ook boskippen en koffiebroodjes met een dikke laag glazuur (hier kom ik later nog op terug).
Inmiddels had ik net als de boskip wel zin in een ontbijtje en Ton gelukkig ook en dat haalde we in Berlin. Een vrolijke enthousiaste jonge vrouw maakte alles lekker voor ons klaar. Petra, ze deed ons een beetje aan jou denken, jij hebt in Thailand bij een Backpackers hostel gewerkt? Maar aan alle gezelligheid komt eens een eind en na afscheid te hebben genomen van het goedlachse meisje de hond Coby en de rode kat, gingen we weer verder.
Vandaag via Westport naar het noordelijk gelegen Karamea. Het eerste stuk van 50 km gaat nog langs de Buller. We komen stoplichten tegen, omdat de weg op sommige plaatsen zo smal is (uitgehakt uit de rotswand) dat het eenrichtingsverkeer is. In Westport nog even de dagelijkse dingetjes doen, o.a. tanken, want Karamea is toch wel het eind van de wereld, in ieder geval is de diesel er 2x zo duur. Vanaf Westport rijden we op lange rechte wegen langs de kust, waarbij we af en toe stoppen op het strand. Het doet me denken aan vroeger, vakantie aan het strand en krijg gelijk zin om te rennen en springen, een mens veranderd niet echt, gelukkig. Zo dat is wel lekker rijden, die lange rechte wegen, tot we het bordje zien, de komende 26 km haarspeldbochten ! De rit word een ware kermisattractie. Gelukkig maken we ook nog een tussenstop bij het meer van Hanlon, op de weg hier naar toe komen we Robin tegen, een Nieuw-Zeeland s roodborstje met een (alles is hier tegengesteld) geel borstje. Maar net als zijn familie in Nederland is dit diertje verre van schuw en kun je het naderen van 10 cm afstand! Bijzonder. Niet veel verderop zien we een ijsvogel in de boom, ook dat is anders dan in Nederland daar zie je ze alleen laag over het water scheren. Het landschap wisselt sterk, bergen,bossen, ravijnen, weilanden, rechte wegen door een vallei en dat aflees binnen 50 km. In de verte zien we een kabelbaan met kleine karretjes, het blijkt van een kolenmijn te zijn die de kolen direct per trein verder vervoert. We hebben ze verder op ook zien rijden; 2 zware diesellocs met wel 34 wagons. En nu staan we op een rugbyveld en schrijven jullie dit bericht. Het geld wat de beheerder krijgt van de kampeerder komt ten goede van de gemeente Caramea, t.b.v. scholen of ziekenhuizen. Wat dat betreft zijn ze verder dan bij ons. Hier vind je b.v. ook de bieb, een museum het VVV en een bar/restaurant in hetzelfde gebouw.