Naracoorte

19-11-2012. Nou dat was wel eens grappig om mee te maken zeg zo' n HOTEL, net als in de film. Stel je voor ......kom je aanrijden met de taxi van het vliegveld in Adelaide.....rijdt ie onder het afdakje van een blingbling hotel (het Grand Rendez Vous Hotel).........de deur wordt voor je open gedaan door een man in net pak......je bagage wordt in een speciaal karretje neergezet, wat je wel eens op tv ziet......en word voor je naar boven gebracht.....daar moet je de man een fooi geven van een maandsalaris....maar he, we zijn Nederlanders, dat gaan we natuurlijk niet doen. Anneke moest eerst alle toestellen van de fitness uitproberen, er was verder niemand, gek hoor om 1/2 12 's avonds. En toen moest de Reislog nog ge-updated, dus voor ons doen een latertje. Vanmorgen eerst een ontbijtje buiten de deur gescoord, een prepaid kaart voor Australië gekocht en de auto opgehaald, het was ook weer een Toyota Camry Alyise, dus dat was prettig. Adelaide is trouwens een rustige stad om in te rijden, ruim opgezet met veel parken en sportvelden tussen de verschillende wijken. Toch willen we zsm de stad uit, we gaan naar Hanndorf een stadje vol Duitse nostalgie, plunderen het lokale VVV, en doen een bakkie onder het lezen van alweer een berg folders. Jonge, jonge wat hebben we het toch moeilijk, moet je keuzes maken uit zoveel leuke dingen, gaan we naar een schiereiland? Wijn proeven? Olijven testen? Een historisch stadje bezoeken? Het word de Angasroute langs een rivier, je weet vast al welke, de route kronkelt door heuvels en we zien prachtige korenvelden en wijngaarden langszoeven. En zo komen we in Stratthalbyn, wat we eigenlijk ook wel heel Duits vinden klinken. Rond 1850 had je hier in Australië de goudkoorts, die eigenlijk nog erger was dan in Amerika, omdat hier behoorlijk wat goud gevonden is. In 1839 is dit stadje ontstaan, het Terminus hotel is daar nog een overblijfsel van. Het is een mooi stadje om een rivier heen gebouwd. Na een bezoekje aan de IGA (dit is de Australische AH) vervolgen we onze reis via het onmetelijk grote Alexandrina meer. We wilden dit meer wel eens van dichterbij bekijken en schoten een zijweg in. Dit bleek prive-terrein te zijn, maar de eigenaar was heel vriendelijk en vertelde ons e.e.a. Over het gebied en waar het meer wel toegankelijk was. Het meer was een enorm grote uitloper van de Murray river, en hier weer wat "feitjes van Ton"; het meer is ruim 40 km lang en gemiddeld 20 km breed en 3 meter diep, eraan vast zit het Albert meer, en dat is ongeveer 15x15 km. Nu op naar Wellington waar we via de telefoon een plek hebben gereserveerd. Dit bleek een prima plek het is een ensuite cabin, hier heb je alles wat er nodig is en kan zelf je maaltje koken. Ideaal! We kuieren 's avonds nog wat rond in het minuscule dorpje en dan blijkt; er zijn hier heel veel hotels, 1 kroeg, en er is een Ferry (een kabelpont voor de kenners) sinds 1838 (zo is het goud van de staat Victoria naar Adelaide vervoerd) en er woont een mevrouw die levensechte poppen maakt.

20-11-2012

He het is bewolkt, wat krijgen we nou? Eigenlijk maar goed ook want we horen dat er door de droogte (er geldt nu de hoogste van alertheid) van de afgelopen tijd bosbranden zijn ontstaan in York peninsula en Eyre peninsula, westelijk van Adelaide, waar wij net vandaan komen. Laat het maar lekker regenen! Voorlopig blijft het allemaal nog hangen en de temperatuur stijgt tot 35 graden met veel wind. We vertrekken richting Meningie, en mogen dus over de Mighty Murray River (de zoveelste met deze naam) met de pont, leuk! Tijd niet gevaren. We rijden zo langs Lake Albert, dit meer heeft zoet water. Langs de kust zijn de zogenaamde Coastal Waters, en deze zijn weer zout, en worden door een duinenrij van de zee gescheiden, ze strekken zich uit over een lengte van 145 km. We rijden hier vlak langs, en wanneer we een zijweg ingaan, kom je onverwacht weer op een prachtig plekje langs het water met in de verte horden watervogels, pelikanen die over vliegen, en geen mens te bekennen. De weg gaat verder naar Salty Creek, hier staat een oude olie boortoren. Hier werd in 1852 bij toeval een teerachtige substantie gevonden (Coorongite). De volgende verrassende stop is bij de "Granites", een kilometers verlaten strand, echt kilometers en nog eens kilometers............ En dan 4 grote granieten ronde rotsblokken, ............MOOI! Op naar Kingston SA (dus niet op Jamaica), en hier vinden we de grootse Lobster ter wereld.(zie foto) We reserveren per telefoon een cabin in Naracoorte, zo'n 90 km verderop. Het reserveren per telefoon is ideaal, je hoeft niet op het laatst nog een overnachtings plek te zoeken. Onder weg naar Naracoorte, stijgt de buiten temp tot 35 graden, de lucht gaat veranderen, wind neemt trekt aan en bloemkool wolken verschijnen aan de horizon. Achter ons word de lucht zelfs dreigend donkerder. Wanneer we in de stad aan komen om boodschappen te doen, valt de eerste onweersklap, wow, dat is andere koek dan in Nederland. mooie licht flitsen, geweldige klappen, weinig tot geen regen, dus buiten genieten van het spektakel. Op de camping worden we verrast door dat we korting krijgen, het beddengoed, en..... dat de ijskast het niet doet. De eigenaar/onderhoudsman komt langs en rommelt wat aan de zekeringen, en dan doet de ijskast het weer. Maar............... nog geen 5 minuten later zit heel het dorp zonder stroom, "we did'nt do it". Nee, wij hebben het niet gedaan, het was bliksem inslag, met een bosbrand als gevolg. Nou wij zitten hier nog steeds droog en wel, na een wandelingetje en kletsje met de buren in de kampkeuken.