K(ai) IWI

Dinsdag, 20-1-2015.

Taumarunui dag we gaan weer en vertrekken in oostelijke richting naar mountain Egmont alias Taranaki. We nemen de "The Forgotten World  highway" en hebben daar geen spijt van! Het ene na het andere prachtige vergezicht doemt voor ons op. Onderweg kun je op enkele plaatsen stoppen voor een uitkijk en zie je een bord met informatie. Zo komen we langs wanden met opgedroogde lavamodder; Waimarino Lahar . En door een gebied wat "the bluff " heet, onderweg moeten we uitkijken voor vallende stenen, het zijn er zoveel dat ze maar gestopt zijn met netten spannen. Verder langs Otonui riverboat landing voor de aanleg van het treinspoor ging het openbaar vervoer hier met de boot, waarschijnlijk was de rivier toen wel wat dieper in 1908. Ook het graf van de 35 jaar oude Joshua Morgan en zijn vrouw zien we onderweg. Joshua heeft in deze verlaten uithoek deze weg aangelegd, kreeg buikvliesontsteking en dat was het eind van Joshua. Zijn vrouw, die 60 jaar later overleed wilde naast hem begraven worden en heeft geeneens een kruis of steen! Daarna bezoeken we de mt Damper falls, deze is maar 75m hoog, schitterend hoewel met wat weinig water, en komen daar ook de 4 Nederlanders tegen die we eerder al op de dag zagen, we gaan dezelfde kant op. Door het Moki forest rijden we verder hier zou de zeldzame Kokako vogel, een soort blauwe kraai moeten huizen, helaas hebben we die niet gezien. Wel een koe op de weg, wat, wel 2!
Plotseling houd het asfalt op, en gaan we verder over een gravel weg, zoveel verschil is het niet, op de asfaltweg lagen zoveel stenen.
Maar toch in de bochten meer opletten, en............ dan kom je ook nog op, natuurlijk een van de smalste delen een vrachtwagen met aanhanger tegen.
Ineens moeten we door een tunnel groot licht aan, want hier is het toch echt eenrichtingsverkeer. Na een laatste helling zijn we op onze overnachtingsplek; Back Country accomodation, met hele leuke lui die dit runnen! We mogen op hun veranda zitten en zo ontstaat een heel gesprek over hier wonen, de islam, drugsgebruik, bruiloft in leer en meer van dat soort onderwerpen.
We drinken een kop koffie en thee, en eten een soort van groot koffiebroodje, van Brumby's. En dat doet ons, metname Ton, denken aan een koffiebroodje dat we twee jaar geleden in Exmouth, Australië, kochten, ook bij bakkerij Brumby's, klein wereldje. En na een mooie sterren nacht is het weer.....

Woensdag, 21-1-2015,
Het was koud vannacht maar dat vonden de muggen gelukkig ook, dus daar hadden we geen last. Tijdens het klaarmaken van ontbijt merkte we dat de stroom het niet deed, gelukkig voor ons lag het niet aan de auto maar aan de stroomvoorziening van het huis. Al gauw bleek dat dit soort dingen vaker voorkomen, waarschijnlijk een possum die een kabel had doorgebeten. Possums krijgen hier overal de schuld van en er worden hoedjes van gemaakt en nee, ik heb er geen gekocht want ik voel altijd sympathie voor de underdog . Anyway, al gauw kwamen er achter elkaar 2 bestelwagentjes van verschillende maatschappijen langs om te vertellen dat de stroom het waarschijnlijk zo wel weer zou doen, ze zelf ook niet wisten wat eraan de hand was, en een collega wel even een schakelaar zou omzetten, en dat dit wel weer genoeg werk was om de rest van de dag vrij te kunnen nemen. Wat een leven! Zouden ze nog een vacature hebben ;-)
We rijden verder over The Forgotten World Highway, nou een ding is zeker wij vergeten deze weg niet, wat is het hier mooi.
We stoppen vaak om van het uitzicht te genieten, en ook in Whangamomona (ja dit is goed geschreven en probeer dit maar eens uit te spreken).
Hier laten we een stempel in ons paspoort zetten, het is een soort republiek binnen NZ.
De bewoners van deze regio zijn het namelijk totaal niet eens met beslissingen van de NZ goverment, die deze regio beïnvloeden en eigenlijk achterstellen bij de rest van het land. Ook dit deel na de Highway 43 is weer erg mooi, af en toe kun je stoppen bij een uitzicht punt en vind je meer informatie over de geschiedenis van deze streek. Zo is er rond 1900 een spoorbaan aangelegd van 140 km. Toen is er een enorm ongeluk gebeurd waarbij de trein ontspoorde en er 400 m rail vernield werd. De trein heeft daarna nooit meer gereden! Wat een kapitaalvernietiging. Nu rijden er toeristen rond op karretjes.

We rijden verder richting Stradford, en zien de top van de Taranaki af en toe door de wolken komen. In Stradford gaan we naar de i site, hier kan je meestal makkelijk parkeren met een grote auto en ze staan meestal daar waar "het" allemaal gebeurd. En hier werden we in het Nederlands aangesproken door een dame uit Boxtel, die de Nederlandse economische zekerheid ingeruild had voor de Nw Zeelandse lifestyle, hm, we konden haar geen ongelijk geven. We maken een korte wandeling op de Taranaki naar de dawson falls , door het subtropische regenwoud en gaan dan door naar New Plymouth.
En daar is ook van alles te beleven; er is een light festival in het park en dit lijkt een beetje op de parade bij ons, erg mooi al die verschillende kleuren lichten, de objecten ,verlichtte bootjes en het optreden van een Schotse band met doedelzakken. Maar op een gegeven moment waren we toch wel moe en liepen in het donker over het strand, de walkway is totaal 11 km en je kan er ook fietsen huren, maar wij liepen en liepen tot we de witte wagen weer zagen in de verte en toen was het snel; oogjes dicht en snaveltjes toe.

Donderdag 22-1-2015
New Plymouth is een grote stad met heel veel musea en galeries , waar van er toch minstens een bezocht moet worden vind Anneke. Het word Puke Ariki. Omdat het historisch ook interessant is gaat Ton mee, en zo leren we in een kort tijdsbestek van alles over vulkanen Maori's, settlers, hoe de Engelsen van Plymouth naar New Plymouth kwamen en waarom er zoveel vogels uitgestorven zijn.
We hebben snel de drukke stad verlaten en rijden nu op de surf Highway 45, paralel aan het strand. Met heel veel geluk zien we misschien een Hector dolfijn, maar de rest is ook mooi. We stoppen nog een keer bij een vuurtoren, genieten van het uitzicht en de wilde golven en houden het dan voor gezien. We gaan vakantie vieren aan het strand en zoeken daar een camping, Ton slaapt in de zon, naast mij een tentje met relaxte reggae muziek, chill, chill!
We zijn in een camping vlakbij het plaatsje Kaupokonui, kijk je naar rechts dan zie je de vulkaan Taranaki en kijk je naar links ze zee met een prachtige zonsondergang.

Vrijdag 23-1-2015
Bar het is vandaag iets kouder we komen natuurlijk steeds zuidelijker dus...kouder.
We gaan verder naar het zuiden en maken een tussenstop in Waverley, een klein plaatsje waar we naast het gully parc , en niemand weet ons te vertellen wie gully nou was evenzogoed is er toch een park naar hem vernoemd, koffie hebben gedronken. Daarna een pantalon voor Ton gekocht in zo'n ouderwetse zaak waar de boekhouding nog in een boek gedaan word en je maten ter plekke worden opgemeten.
We gaan vandaag in Wanganui de overtocht regelen bij de oh zo vriendelijke medewerkers daar.....not .....het kostte ons een uur! We lopen nog even door Wanganui en onder de bezielende leiding van Anneke belanden we ineens in een museum, wat moet een mens nou in een museum als het zonnetje lekker schijnt, maar zo krijgen we wel weer een leuke tip voor een camping en botanische tuinen. De botanische tuinen zijn hier heel anders dan bij ons; het is een park waar je met de auto doorheen rijd en om de 50 meter een BBQ.
De camping is super! Vlakbij 't strand en een rivier, mooi schoon en niet te duur.
Morgen een lange rit, naar Wellington.