Aitutaki, paradijs

Zondag, 22-2-2015

Zondag is hier echt zondag, de winkels zijn gesloten (met uitzondering van 2 winkels gerund door 7e dag adventisten, want die gaan op zaterdag naar de kerk) . Iedereen is hier christelijk. En zo gaan zelfs wij naar de kerk, ons aanbevolen door Mieke. We krijgen van haar een echte Hollandse oma fiets en een blauwe stoere fiets mee en fietsen ermee naar Avuera. Onder weg zien we allemaal kleine huisjes en heel veel verschillende bomen, en legio mensen op de scooter. De kerk was eenvoudig wit het was de eerste kerk van de Cookeilanden en daar zijn ze trots op. Er zijn er wel 5 op dit eiland. De mensen leven heel hecht met elkaar, ook in de kerk zie je noemen voor elkaar zorgt en de toeristen worden hartelijk welkom geheten. En dan het zingen, iedereen zingt mee, meerstemmig en uit volle borst. Het is ontroerend dit mee te maken. We willen met de fiets nog even naar de zuidkant van het eiland maar halverwege ons plan, besluiten we een stukje af te snijden, het is ongelofelijk heet en niet te doen in de volle zon. Gelukkig zien we onderweg een winkeltje open en kopen daar een fles limo van eigen maak, de eigenaar van de zaak zet een tafeltje en stoeltjes neer en komt er gezellig bij zitten. Even later voegen zich 2 andere dorstige mensen zich bij on, en daar zitten we dan Hazel, Alec, Matt, Ton en Anneke gezellig te praten. Terug op Etu Moana houden we eerst siësta, gaan dan kajakken en zien scholen kleine witte visjes voor de boot uitspringen. Dan even afkoelen in het zwembad waar ik vrees ik enkele oudere gasten verjaagd heb met mijn "bommetje".
Een klein klusje aan de computer van het resort levert een fles champagne op, en die hebben we als aperitief op de veranda genomen en toen zwalkend over het strand nah valt wel mee hoor...naar het restaurant .
Daar wat gegeten in het restaurant hiernaast, die met de zingende serveerster, die er nu ook weer was. De mensen zijn hier zo hartelijk!
En nu tassen inpakken en pitten, morgenvroeg weer vliegen.